నృసింహ ఉత్తర తాపినీ ఉపనిషత్

• దేవతలు ప్రజాపతిని ఇట్లు అడిగిరి - "అణువుకన్నా అణువైన ఈ ఆత్మను, ఓంకారమును గురించి మాకు వివిరింపుము". అట్లే అని, ప్రజాపతి "ఓం!" అని, ఇట్లు చెప్పసాగెను.
  
  
• ఈ ఓం అక్షరమే ఈ సర్వము. దాని యొక్క ఉపవ్యాఖ్యానమే (expressions itself are) భూత, వర్తమాన, భవిష్యత్ కాలములు. మరియు, త్రికాలాతీతమై ఉన్నదేదో అది కూడా ఓంకారమే!
  
  
• ఈ సర్వము బ్రహ్మమే. ఏ ఆత్మయే బ్రహ్మమో ఆ ఈ ఆత్మను ఓం అని బ్రహ్మముతో ఐక్యము చేసి బ్రహ్మము, ఆత్మ, ఓం - వీటిని ఏకీకృతం చేయవలెను (అనగా బ్రహ్మము, ఆత్మ, ఓం ఒక్కటే అని అర్థంచేసుకొని, ఓంకార ఉపాసన ద్వారా బ్రహ్మమును ఆత్మ రూపముగా అనుభవము తెచ్చుకొనవలెను అని ఈ ఉపనిషత్ నిరూపిస్తుంది).
  
  
• అదే ఏకము, అజరం (జీర్ణము కానిది), అమృతం (మార్పు లేనిది), అభయం.
  
  
• ఓం అని అనుభూతము చేసుకొని దాని యందు ఆరోపించబడిన ఈ త్రిశరీర సర్వము తత్ మయమే! త్రిశరీరమును (స్థూల, సూక్ష్మ, కారణ శరీరములను) పరబ్రహ్మతో అనుసంధానము చేయవలెను.
  
  
• (1) స్థూలత్వము వలన స్థూల భుక్త్వము (స్థూల విషయ భోగము) వలన, (2) సూక్ష్మత్వము వలన సూక్ష్మ భుక్త్వము వలన, (3) (స్థూల సూక్ష్మ) ఐక్యము వలన, (4) ఆనంద భోగము వలన - ఆ ఈ ఆత్మ చతుష్పాదములు కలిగినది. ఈ ఆత్మ యొక్క నాలుగు పాదములను ఓంకార మాత్రలతో ఏకీకృతము చేయవలెను.
  
  
• జాగరిత స్థానుడు, స్థూల ప్రాజ్ఞుడు, విశ్వరూప "వైశ్వానరుడు" - ఇది ఆత్మ / ఓం / బ్రహ్మము యొక్క మొదటి పాదము. ఓంకారములో అకార మాత్రతో ఏకీకృతము చేయవలెను. స్థూలత్వం చేత, సూక్ష్మత్వం చేత, బీజత్వం చేత, సాక్షిత్వం చేత (సర్వము) పొందినవాడు.
  
  
• స్వప్న స్థానుడు, సూక్ష్మ ప్రాజ్ఞుడు, హిరణ్యగర్భ "తైజసుడు" - ఇది ఆత్మ / ఓం / బ్రహ్మము యొక్క రెండవ పాదము. ఓంకారములో ఉకార మాత్రతో ఏకీకృతము చేయవలెను. స్థూలత్వం చేత, సూక్ష్మత్వం చేత, బీజత్వం చేత, సాక్షిత్వం చేత ఉత్కర్షమై (గొప్పదై) ఉన్నవాడు.
  
  
• సుషుప్త స్థాన ఏకీభూతుడు, ప్రజ్ఞానఘనుడు, ఆనంద భోక్త చేతోముఖుడు, చతురాత్మ ప్రాజ్ఞ "ఈశ్వరుడు" - ఇది ఆత్మ / ఓం / బ్రహ్మము యొక్క మూడవ పాదము. ఓంకారములో మకార మాత్రతో ఏకీకృతము చేయవలెను. స్థూలత్వం చేత, సూక్ష్మత్వం చేత, బీజత్వం చేత, సాక్షిత్వం చేత కొలవబడినవాడు (measured).
  
  
• (ప్రతీ జీవునిలో అనుభవమగుచున్న) ఈ జాగ్రత్ - స్వప్న - సుషుప్తులు ఈ ఆత్మ యొక్క మాయామాత్రములే.
  
  
• తురీయము - ఇది చతుష్పాద బ్రహ్మము యొక్క నాలుగవ పాదము. చతురాత్మ తురీయా వసితత్వము వలన ఏకమునకు 1) ఓత 2) అనుజ్ఞాత 3) అనుజ్ఞ 4) అవికల్పము చేత మూడు కూడా, అనగా ఇక్కడి జాగ్రత్ సహా సుషుప్తి స్వప్న అనుభవములు, కేవలము మాయామాత్రమే! ఓంకారములో అమాత్రతో తురీయ ఏకీకృతము చేయవలెను.
  
  
• చిత్ ఏకరసుడు ఈ ఆత్మయే (The Self is the Enjoyer of His Oneness).
  
  
• చతుష్పాద ఆత్మకు ఇది ఆదేశము - ఈ ఆత్మ స్థూల ప్రజ్ఞ కాదు, సూక్ష్మ ప్రజ్ఞ కాదు, రెండు కలిసిన ప్రజ్ఞ కూడా కాదు. అది ప్రజ్ఞ కాదు, అప్రజ్ఞ కాదు, ప్రజ్ఞానఘనము కాదు. అది అదృష్టము (దృష్టము కానిది), అవ్యవహారము, అగ్రాహ్యము, అలక్ష్యము, అచింత్యము, అవ్యవదేశము (అఖండము), ఏకాత్మ, ప్రత్యయ సారము (సత్యము), ప్రపంచము ఉపశమించు స్థానము, శాంతము, శివము, అద్వైతము (తనకు వేరుగా రెండవది లేనిది), చతుర్థముగా (జాగ్రత్-స్వప్న-సుషుప్త స్థితులకు ఆధారమైన నాలుగవ స్థితిగా) తలచదరు. ఆ ఆత్మయే విజ్ఞేయము (అది ఒక్కటే బాగుగా తెలుసుకొనవలసినది [లేదా] తెలియబడునదంతా అదే అయి ఉన్నది), ఈశ్వర గ్రాసము (ముద్ద), తురీయతురీయము (తురీయమునకు కూడా అప్రమేయ సాక్షి)!
  
  
• ఆత్మ చక్షువులకు (చూపుకు) ద్రష్ట (చూచువాడు), శ్రోత్రములకు (వినికిడికి) ద్రష్ట, మనస్సుకు ద్రష్ట, బుద్ధికి ద్రష్ట, ప్రాణమునకు ద్రష్ట, తమస్సుకు ద్రష్ట, సర్వమునకు ద్రష్ట. ప్రధానముగా ఆత్మ సర్వమునకు అన్యముగా ఉండి విలక్షణమైనది. సర్వమునకు సాక్షి.
  
  
• ఈ ఆత్మ యొక్క నాలుగు పాదములను ఓంకార మాత్రలతో ఏకీకృతము చేయవలెను.
  
  
• ఈ ఓంకార 1) ఓత [Interwoven] 2) అనుజ్ఞాత [Authorized] 3) అనుజ్ఞ [Permitted, Allowed] 4) అవికల్ప [Absence of Alternative] అనునవి ఓంకార రూపములు [ఆత్మకు ఏ లక్షణములు చెప్పలేము. ఓంకారము ఆత్మకు సంజ్ఞ. అకార-ఉకార-మకారములను అర్థభావములతో ఓంకార ఉచ్చారణ, ఉపాసన ద్వారా ఆత్మ సాక్షాత్కారము సాధించవచ్చును. ఓంకారము ఆత్మయే అని ఈ ఉపనిషత్తులో మున్ముందు విశదీకరించబడును.]
  
  
• (కేవలం ఆపాదిత) నామరూపాత్మకమే అగు ఈ సర్వము ఆత్మయే.
  
  
• ఓంకారములోని అకార-ఉకార-మకార మాత్రలను ఉపాసించి, ఆ ప్రణవమునకు నాలుగవది అమాత్రా (మాత్రా రహిత) 1) ఓత 2) అనుజ్ఞాత 3) అనుజ్ఞ 4) అవికల్ప రూపమైన చతురాత్మ తురీయమును దానితో (అమాత్రతో ) అన్వేషించి, తురీయమైన జాగ్రత్-స్వప్న-సుషుప్తులను ఉపసంహరించి, ఆత్మచే ఆత్మను లయించవలెను. [ఓంకార ఉపాసనచే స్థూల ఆకాశము చిత్తాకాశములో, చిత్తాకాశము చిదాకాశములో లయించును. ఇవన్నీ ఆత్మయే!]
  
  
• ఈ ప్రణవమునకు ఏది మొదటి మాత్రయో అది పృథివీ "అ"కారము, రెండవ పాదము అంతరిక్ష "ఉ"కారము, మూడవ పాదము ద్యౌలోక "మ"కారము, చివరన ఉన్న నాలుగవ పాదమునకు అర్ధమాత్ర - అది సామలోక ఓంకారము. అన్ని పాదములందు స్థూల, సూక్ష్మ, బీజ, సాక్షి లక్షణములు చతురాత్మకు కలవు.
  
  
• ఈ తురీయమును నియమముగా స్వానుభూతము చేసుకొని ఈ సర్వమును చూచినవాడు అతడు ప్రపంచహీనుడు, సకలుడు, సాధారుడు (అతడే సర్వమునకు ఆధారుడు, అతనికి వేరే ఆధారము అవసరము లేనివాడు), అమృతమయుడు, చతురాత్మ.
  
  
• ఆత్మకు సాంగ లింగ పూజ - బ్రహ్మను నాభి యందు, విష్ణువును హృదయము యందు, రుద్రుని భ్రూమధ్యము యందు, ద్వాదశ అంతమున (అనగా బ్రహ్మ రంధ్రం, సహస్రార కమలం యందు) ఓంకారమైన సర్వేశ్వరుని - ఆనంద అమృతమున వీరి అందరినీ నాలుగు పాదముల రూపముగా (చతుష్పాదాత్మగా) నాలుగు ఉపహారములతో (కానుకలతో, సేవలతో) బాగుగా పూజించవలెను.
  
  
• శరీరత్రయ ఉపసంహార ఆత్మ ధ్యానము - తేజస్సుచే (భావనలో) శరీరత్రయమును (స్థూల-సూక్ష్మ-కారణ శరీరములను) బాగుగా వ్యాపింపచేసి, త్రిగుణాతీత దృష్టితో మహాస్థూల దేహము మహాసూక్ష్మ దేహమునందు, మహాసూక్ష్మ దేహము మహాకారణ దేహమునందు లయింప చేసి (అ, ఉ, మ్) మాత్రలచే 1) ఓత 2) అనుజ్ఞాత 3) అనుజ్ఞ 4) అవికల్ప (మాత్రా రహిత) రూపమును బాగుగా చింతించి (తురీయాత్మను) గ్రహించవలెను.
  
  
• తురీయోంకార అగ్రముగా (తురీయమునకు కూడా ముందే, అనగా సాక్షియై) ప్రకాశించు వానిని (నారసింహుని) అనుష్టుభముతో నమస్కరించి, ప్రీతి పొంది "ఓం" అని ఉపసంహరించి, అహం (నేనే) అని అనుసంధానము చేసి ఈ ఆత్మయే (నేనే) పరబ్రహ్మ ఓంకారము (అని సిద్ధి పొందవలెను).
  
  
• సచ్చిందానంద పూర్ణ ఆత్మల (అనంత కోటి జీవుల) యందు నవాత్మకుడై (ఎల్లప్పుడు క్రొత్తవాడి వలెనే) ప్రకటితమగు సచ్చిదానంద పూర్ణ ఆత్మనే పరబ్రహ్మగా భావించి అహం (నేనే పరబ్రహ్మ) అని ఆత్మను (అంతరేంద్రియమును) తీసుకెళ్లి మనస్సులో భావనచే (పరబ్రహ్మతో) ఏకము చేయవలెను (అహం బ్రహ్మా౽స్మి).
  
  
• నృసింహుడే ఆప్తతమార్థము (పొందవలసిన వాటిలో అత్యంత గొప్ప ఫలము), వ్యాప్తతమము (సర్వములో అంతరాంతరమున వ్యాపించియున్నవాడు), ఉత్కృష్టుడు (ఉత్తమోత్తముడు), మహావిభూతి.
  
  
• ఈ నారసింహుడే అప్రమేయుడు, (స్వతఃసిద్ధి లేని) అనాత్మను ప్రకాశింపచేయువాడు.
  
  
• స్వప్రకాశుడు, అసంగుడు, (తాను దేనికీ వేరు కాదు కనుక) అన్యముగా చూడబడలేనివాడు, (ఇప్పటికే లభ్యమై ఉన్న) ఆత్మ మాత్రుడే కావున అన్యథా (ఎప్పుడో ఒకప్పుడు) పొందబడేవాడు కాడు, ఈతడే ఉత్కృష్టుడు (the Ultimate).
  
  
• నారసింహుని అనుష్టుభముచే ఆత్మజ్యోతిని అన్వేషించి దేవతలు సంతానమునకు సంబంధించిన కామముల నుండి, విత్తమునకు సంబంధించిన కామముల నుండి, లోకమునకు సంబంధించిన (పేరు ప్రఖ్యాతలు మొదలగు) కామముల నుండి (చిత్తములో) సాధనములతో సహా వదిలివేసి సాధనలో సిద్ధి కలిగినారు.
  
  
• నారసింహ యోగ సాధన - అకారము చేత ఈ ఆత్మను అన్వేషించి తరువాత ఉకార ఉపాసన చేయవలెను. అకారము చేత ఈ ఆత్మను ఉకార పూర్వార్ధమును (ముందున్న సగమును) ఆకర్షించి సింహీకృతము చేసి (సింహముగా చేసి) ఉత్తరార్ధముతో ఆ సింహమును ఆకర్షించి (తరువాత మకార ఉపాసన చేయవలెను). మకారము చేత మనస్సు మొదలగు వాటిని రక్షించువానిని, మనస్సు మొదలగు వాటికి (మనోబుద్ధ్యహంకారచిత్తములకు) సాక్షిని అన్వేషించవలెను. మకార అర్థము చేత గుణరహిత ఆత్మతో ఏకీకృతము చేయవలెను (సింహమును భక్షించవలెను). ఉపాసకుడు మకారుడే (తురీయుడే) అగును [అనగా, శరీరత్రయము ఉపసంహరించి తనను తాను తురీయముతో గుర్తింపు (identify) చేసుకొనును].
  
  
• ఈ ఆత్మ (బ్రహ్మము, పరమాత్మ) ఏకము, అవికల్పము [ఆత్మలో అనేక దృష్టులు, సృష్టులు కల్పితమై లయమగుచూ ఉన్నా, అవన్నీ ఆత్మ కంటే వేరు కాకపోగా, ఈ ఆత్మలో వికారములే లేవు. [There is never any distortion in Brahman. Apparent distortion is mere verbal attribution.]
  
  
• సత్ వస్తువు అగు ఈ ఆత్మ ఓతము (గుచ్చబడినది) వలె కాదు, అది సద్ఘనము - చిద్ఘనము - ఆనందఘనము! [Unlike distinct ties of multiple threads, Atman is singleton and continuous like that of water.]
  
  
• ఆత్మ ఏకరసుడు, అవ్యవహార్యుడు, దేనికైననూ ద్వితీయుడు కాడు - ఓతప్రోతమే! (ఒకే దారముతో అడ్డముగా నిలువుగా అల్లుకున్న వలలో దారము వంటిది)! [Atman is the undual, inherent connection for everything like vertically and horizontally sewn "single" wire of a fishnet.]
  
  
• వాక్కుయే ఓంకారము, వాక్కుయే ఈ సర్వము అని ఎవరు తెలుసుకొనునో అశబ్దము వలె ఉండుట కోరుకొనడు (స్తబ్ధుడై ఉండక ఓంకార ఉచ్చారణతోనే ఆత్మను ఉపాసించును!).
  
  
• చిన్మయమే ఈ ఓంకారము, ఈ సర్వము చిన్మయము. సత్‌యే చిత్! చిత్‌యే సత్!
  
  
• ఆత్మయే సర్వమునకు స్వాత్మను ఇచ్చునది .
  
  
• [లక్షణ రహితమైన] ఈ ఆత్మ ఓతము కాదు, అనుజ్ఞాత కాదు. ఓంకారమే అనుజ్ఞ. ఓంకారమే అనుజ్ఞాత. [పరమాత్మను సూచించు] ఈ ఓంకారమే ఏకరసమునకు (for the Experience of Oneness) అనుజ్ఞ (Permission). ఓం అని ఉచ్చరిస్తూనే ఆత్మను తెలుసుకొనవలెను .
  
  
• ఆత్మయే ఓంకారము, ఓంకారమే ఈ సర్వము. ఏకము అయిన పరమేశ్వరుడే అది (ఓంకారము) అయిఉన్నాడు. అవికల్పుడు (అద్వితీయుడు) కూడా అయి ఉన్నాడు. ఇక్కడ ఏ కొంచెము భేదము లేదు. అక్కడ కూడా ఏ కొంచెము భేదము లేదు!
  
  
• అభయమే బ్రహ్మము, బ్రహ్మమే అభయము.
  
  
• పరమాత్మ మాత్రమే స్వప్రకాశుడు, మఱియు ఆతడు విషయ జ్ఞానము వలె గ్రహింపబడువాడు కాదు. కేవల జ్ఞానమే అయినవాడు, మఱియు ఆతడు మరొకచోట మరొకడిగా తెలియబడువాడు కాదు. మాయ మఱియు తమోరూప అనుభూతి అగునది ఏదో అది అంతా జడం, మోహాత్మకం, అనంతం [Note: మాయ అనంతం!]. ఈ (జగత్) రూపము దానికి (ఆత్మకు) వ్యంజికము (లింగముచే / చిహ్నముచే ఉన్నదిగా తెలుపునది). మాయ తనకు వ్యతిరిక్తము కాని పూర్ణములైన క్షేత్రములను చూపించి జీవ ఈశ అవభాసం చేత (మిథ్యా జ్ఞానము, అవిద్య చేత) జగత్ కల్పనను చేయును. ఈ మాయ సర్వత్రా బ్రహ్మ విష్ణు శివ రూపిణి అయి చైతన్యముచే ప్రకాశింపబడునది.
  
  
• అభిమానము కలవాడు జీవుడు, నియంత ఈశ్వరుడు. సర్వము నేను అను అభిమానము కలవాడు హిరణ్యగర్భుడు. సర్వ జీవులు కూడా సర్వ అవస్థలలో సర్వమయులు, అయినా కూడా (అజ్ఞానముచేత) అల్పులు. అతడే (ఈశ్వరుడే హిరణ్యగర్భుడుగా) ఈ భూతములను, ఇంద్రియములను, విరాజిల్లు దేవతలను మఱియు (పంచ) కోశములను సృష్టించి, ప్రవేశించి అమూఢుడైనా తన మాయచేతనే మూఢుని వలె వ్యవహరించుచున్నాడు.
  
  
• ఆత్మయందు అవిద్యా అనుభవము ఉండదు
  [ మరి ఈ జగదనుభవము ఎవరికి?
    - మాయచే ప్రజ్ఞకు అనుభవమగుచున్నది.
    - ప్రజ్ఞా అభిమానము కలిగినవాడిని జీవుడు అంటున్నాము.
    - సత్యమునకు, ఈ జీవుడు అనబడువాడు ఆత్మయే! జీవో బ్రహ్మేతి నా పరః!
    - ఆత్మ ఆ ప్రజ్ఞకు సాక్షియై ప్రజ్ఞను ప్రకాశింపచేస్తున్నది.
    - ఉత్పత్తి, స్థితి, లయములుతో కూడిన ఈ ప్రజ్ఞ మఱియు జగత్తులు నిత్యాత్మయందు మిథ్యారూప మాయా క్రీడా ప్రకటన మాత్రమే!   ]
  
  
• అలక్షణ ఆత్మ యొక్క లక్షణములు
  • ద్రష్టయందు ద్రష్ట (చూచుచున్నవానిలో చూచువాడు), సాక్షి, మార్పు చెందనివాడు, సిద్ధుడు, నిరవద్యుడు (Unblamable), బాహ్య అభ్యంతరములను కూడా స్పష్టముగా చూచువాడు
  • తమస్సుకు ఆవల ఉన్నవాడు, ఈతడు దృష్టుడు అదృష్టుడు అవ్యవహార్యుడు కూడా, అల్పుడు అనల్పుడు కూడా!
  • సాక్షి, అవిశేషుడు (అభేదుడు), అనన్యుడు, సుఖదుఃఖ అతీతుడు, అద్వయుడు, పరమాత్మ
  • సర్వజ్ఞుడు, అనంతుడు, అభిన్నుడు, అద్వయుడు, సర్వదా సంవిత్తుడు (విజ్ఞానుడు), మాయ చేత అసంవిత్తుడు (అవిద్యచే మోహితుడు కాడు), (ఆత్మ) స్వప్రకాశమునందే మీరు (దేవతలు) ప్రకటితమైనారు!
  • అది (ఆత్మ) అశబ్దము, అస్పర్శము, అరూపము, అరసము, అగంధము
  • అవ్యక్తము, అనాదతవ్యం (నిగూఢమైన బలము), అగంతవ్యము (చేరబడనది, గమనం లేనిది), అవిసర్జయితవ్యము (విసర్జించబడలేనిది), అనానందయితవ్యము
  • అమంతవ్యము (తెలియబడలేనిది), అబోద్ధవ్యము (గ్రహించబడలేనిది), అనహంకర్తయిత్వము (కర్తృత్వరహితమైనది), అచేతయితవ్యము (చేతనము లేనిది)
  • అప్రాణయితవ్యము (ప్రాణము లేనిది), అనపానయితవ్యము (అపానము లేనిది), అవ్యానయితవ్యం (వ్యానము లేనిది), అనుదానయితవ్యము (ఉదానము లేనిది), అసమానయితవ్యము (సమానము లేనిది)
  • అనింద్రియము, అవిషయము, అకరణము, అలక్షణము, అసంగము అగుణము
  • అవిక్రియము, (అద్వయము)అవ్యవపదేశ్యము (సంజ్ఞ, స్థానము లేనిది), అసత్త్వము (సత్త్వ గుణాతీతము), అరజస్కము (రజో గుణాతీతము), అతమస్కము (తమో గుణాతీతము)
  • అమాయం (మాయాతీతము), అభయం, ఉపనిషత్తుల చేతనే సుప్రకాశము కూడా!
    
    
• ఆత్మ విదిత-అవిదితములకు పరమైనది.
  
  
• ప్రజాపతి దేవతలకు అనుశాసనమును శాసించెను.
  • [ఓంకారమే ఓత-అనుజ్ఞ-అనుజ్ఞాత-అవికల్పము] ఓతము చేత ఓతమును తెలుసుకొనవలెను, ఆంతరమున అనుజ్ఞాత యొక్క అనుజ్ఞచే అద్వయమును పొంది, ఉపద్రష్టారమును (ద్రష్టకు ద్రష్ట అయిన ఆత్మను) చేరవలెను.

Nrusimha Uttara Tȃpini Upanishad
Languages: Telugu and Sanskrit
Script: TELUGU
Sourcing from Upanishad Udyȃnavanam - Volume 6
Translation and Commentary by Yeleswarapu Hanuma Rama Krishna
NOTE: Changes and Corrections to the Contents of the Original Book are highlighted in Red
REQUEST for COMMENTS to IMPROVE QUALITY of the CONTENTS: yhrkworks@gmail.com